آموزش کودکان اوتیسم برای رشد آنها

برخی اوتیسم را یک بیماری می‌پندارند. در صورتیکه واقعا اوتیسم بیماری نیست و نوعی اختلال است. اختلال در رشد عصبی و اختلال رشد در عملکرد مغز را اوتیسم می‌گویند.

افراد مبتلا علامت‌های مختلفی را نشان می‌دهند. مانند روابط اجتماعی ضعیف یا مشکل در ارتباط‌های کلامی‌و غیر کلامی. افراد جوان و کودکان مبتلا به اوتیسم نیازهای منحصر به فردی دارند.

این نیازها را می‌توان با حمایت‌های منحصر بفرد بر طرف کرد. وظیفه والدین مراقبت و عمل به توصیه‌هایی است که با نیاز کودک مطابقت دارند. کودک اوتیسم را می‌توان با توجه به دستور العمل و برنامه‌هایی تربیت کرد.

همچنین بدین طریق می‌توان سطح مراودات با کودک را افزایش داد. هم سرپرست و هم کودک باید از یک برنامه مراقبتی خوب پیروی کنند. با گذشت زمان تاثیر این کار را مشاهده خواهید کرد و هر دو طرف سود زیادی خواهند برد.

در ادامه گام‌ها و اقداماتی حهت تربیت و افزایش ارتباط با آموزش کودکان اوتیسم را برایتان شرح می‌دهیم.

اولین گام ضروری برای آموزش کودکان اوتیسم: درک اوتیسم است

درک اولیه از اوتیسم را توسعه دهید. اوتیسم یک ناتوانی عصبی و تکاملی فراگیر است.
این اختلال و ناتوانی افراد را در طول زندگی از رحم تا بزرگسالی تحت تأثیر قرار می‌دهد.

بر خلاف تصور خیلی از افراد، اوتیسم بیماری نیست و فقط یک اختلال و ناتوانی عصبی است.

افراد اوتیسم اغلب دارای طرز تفکر منحصر به فرد، پردازش حسی متفاوت، تفاوت در اجتماعی شدن و ارتباطات هستند. دلیل این است که مغز کودکان اوتیسم با یک کودک غیر اوتیستیک تفاوت‌هایی دارد و از هم فاصله زیادی دارند.

این کودکان در انجام فعالیت‌های روزمره نیاز به حمایت بیشتری دارند. نکاتی که در ادامه شرح داده می‌شوند، کلی هستند. شما می‌توانید متناسب با وضعیت و شرایط کودک خود، آن‌ها را تنظیم کنید.

در صورت نیاز ساختار را ارائه دهید

یک کودک اوتیسم از روی ثبات و روال عادی رشد می‌کند. البته این نکته برای اغلب افراد صادق است نه همه ی آن‌ها. اگر این توصیف برای فرزند شما مناسب است، سعی کنید فعالیتهای خود را تا آنجا که ممکن است ساختاردهی کنید.

مهارت‌های لازم برای مقابله با تغییرات اجتناب ناپذیر را به فرزند خود آموزش دهید.

اگر فکر می‌کنید که برای فرزند شما مفید خواهد بود، یک برنامه بصری یا یک تقویم با تصاویر ایجاد کنید. این کار برای قدرت تصویرسازی کودک موثر خواهد بود. قدرت تصویرسازی به کودک کمک می‌کند تا برای رویدادهای آینده و رویدادهای مورد انتظار روزانه آماده باشد.

تغییر را با مهربانی و دقت بسیار کنترل کنید. هرگونه تغییر لحظه آخری در روال معمول باید به روشنی بیان شود. منظور از تغییرات ناگهانی و لحظه آخری مواردی مانند قرار ملاقات، ورود یا خروج مهمانان و غیره می‌باشد. بدین ترتیب کودک آماده می‌شود و کمتر مضطرب می‌شود.

تکنیک‌های آرام سازی برای کودک

تکنیک‌های آرام سازی را به کودک آموزش دهید. آموزش آرامش یک مهارت سخت است و این امری غیر قابل انکار است. تکنیک دیگری که باید به کودک آموزش دهید، تنفس جعبه ای است.

برای این کار، عمل دم را انجام دهید و تا چهار بشمارید. نفس خود را برای چهار ثانیه نگه دارید (در صورت امکان) و به آرامی‌با چهار شماره نفس خود را بیرون دهید. سپس، چهار ثانیه مکث کنید تا دوباره بصورت عادی نفس بکشید.

این فرایند به کودک اجازه می‌دهد تا شمارش کند، که به خودی خود می‌تواند آرامش بخش باشد.

به علائق کودک بیشتر توجه کنید

توجه کنید که کودک بیشتر دوست دارد چه کاری انجام دهد. آیا دوست دارد در مورد حیوانات بخواند. یا اینکه بنایی بسازد و یا هر چیز دیگری. فعالیتی که کودک از آن لذت می‌برد مهم است.

هرگز سعی نکنید آن‌ها را متوقف کنید. زیرا این فعالیت‌ها برای کودک اوتیسم مهم است. در صورت امکان از آن‌ها در مورد فعالیت سوال کنید. این نشان می‌دهد که شما نیز به فعالیت کودک علاقه مند هستید.

این کار به ایجاد پیوند اعتماد بین شما و کودک کمک می‌کند. اگر کودک قادر به صحبت کردن نیست، فقط یک حامی‌ساکت برای او باشید. همین کار کمک شایان توجهی برای به کودک می‌کند. این کمک برای کودک غیرقابل تصور است. بنابراین این لطف را از او دریغ نکنید.

مناطق رشد کودک را مشخص کنید

تعیین مناطق رشد برای رفاه و رشد کودک بسیار مفید است. به عنوان مثال، متوجه می‌شوید که کودک شما در موقعیت‌های اجتماعی احساس نا امنی می‌کند. در این حالت سعی کنید که با کودک خود نقش آفرینی کنید.

به او نشان دهید که چگونه مکالمات خود را شروع کند. در مورد موارد اساسی مانند آب و هوا و علایق عمومی‌یا خاص با او صحبت کنید. همچنین به کودک بیاموزید که چگونه نشانه‌های اجتماعی مانند خستگی یا خشم دیگران را تشخیص دهد.

آموزش این نکات با ایفای نقش توسط شما بسیار مهم می‌باشد. این کار به بچه‌ها امکان می‌دهد که انتظار حالات و محرک‌های مختلف را داشته باشند. همانگونه که ذکر شد، کودک اوتیسم در این گونه موارد دچار اختلال و ناتوانی است. بنابراین شما با ایفای این گونه نقش‌ها به او کمک زیادی می‌کنید.

اگر کمی‌نیز با کودک جدی شوید، بد نیست. یک توپ به سوی او پرتاب کنید. طوری که واقعی بنظر برسید. ببینید کودک چه عکس العملی نسان می‌دهد. این بازی یک ترفند بسیار خوب برای آموزش نحوه برخورد کودک با بچه‌های قلدر می‌باشد.

استقلال دهی به کودک اوتیسم

به کودک خود استقلال دهید. البته توجه داشته باشید مقدار استقلالی که می‌دهید متناسب با سطح حمایتی او باشد. یعنی اینکه به میزانی که می‌دانید از پس کارهای خود بر می‌آید به او آزادی عمل دهید.

رها کردن کودک، مخصوصا کودک اوتیسم برای انجام کاری فرا تر از توان او، عمل مناسبی نیست. مسئولیت‌هایی مانند کمک‌های کوچک در آشپزی یا نظافت در خانه را به آن‌ها بسپارید.

مراقبت از خود زمینه ای است که برخی از کودکان اوتیستیک واقعا علاقه یا انگیزه ای برای انجام آن ندارند. البته این بدان معنا نیست که هر کودک نا مرتب و حمام نرفته ای اوتیسم است. اما ممکن است اهمیت حمام یا نظافت را ندانند.

آموزش مراقبت از خود یک مهارت مادام العمر است. داشتن یک برنامه معمول بسیار مهم است. حتی نوشتن مراحل و چسباندن آن‌ها روی آینه حمام، یک راه خوب برای اطمینان از انجام امور بهداشتی روزانه است.

کودکان را از وضعیت خود آگاه کنید 

کودک اوتیسم خود را از وضعیت و اختلالش آگاه کنید. اگرچه وقتی او بزرگ تر می‌شود متوجه وضعیت خواهد شد. متوجه خواهد شد که بر خلاف خیلی‌ها علاقه به انزوا و اختلال در برقراری ارتباط دارد. اما دلیل آن را متوجه نخواهد شد.

این وضعیت برایش مبهم خواهد بود. کودک خود را با اختلالی که دارد آشنا سازید تا وضعیت خود را بداند. اگر او بداند که چرا متفاوت است، این می‌تواند به او در درک نیازهایش کمک کند. به او کمک کنید تا ببیند که می‌تواند به چیزهای زیادی برسد.

برای کودکانی که نیازهای بالاتری دارند، مهم است که یاد بگیرند از خود مراقبت کنند. در این مورد می‌توانید از گروه‌های حمایتی کمک بگیرید. این گروه‌ها به شما کمک می‌کنند تا به هدف مورد نیاز خود برسید.

با فرزند خود صحبت کنید 

با کودک اوتیسم خود راجع به رویدادهای جاری به شیوه ای مناسب سن صحبت کنید. با این کار او را از آخرین اطلاعات مطلع می‌کنید. این کار به حل اختلال عدم برقراری ارتباط با دنیای اطراف به کودک کمک می‌کند.

این می‌تواند به او در یادگیری اهمیت مسائل خبری و هنجارهای اجتماعی کمک کند. بدین ترتیب کودک بیشتر یاد می‌گیرد که با محیط پیرامون خود غریبه نیست.

کودک را در برابر رفتار دیگران توجیه کنید 

دلایل رفتارهای دیگران را به کودک بیاموزید. آنچه که باعث برانگیختگی مردم می‌شود را بیان کنید. اینکه چگونه اغلب برای افراد دشوار است که اقدامات و افکار شخص دیگر را درک کنند.

این به فرزند اوتیستیک شما بینش می‌دهد که چگونه احساسات می‌توانند بر فرد تأثیر بگذارند.

همچنین وقتی عکس العمل دیگران را در برابر رفتارهای خود می‌بیند دچار مشکلات بیششتر نمی‌شود. از این طریق او به این درک می‌رسد که ممکن است مردم ناخواسته رفتاری را نشان دهند. در حالیکه اصلا اطلاعی از اختلال عصبی کودک ندارند.

بنابراین با آگاهی و توجیه کودک، این امر باعث می‌شود که کمتر دچار انزوا و حقارت شود.

برای یک کودک اوتیستیکی سخت تر است که به جای شخص دیگری بایستد تا دیدگاه آن شخص را ببیند. اما این مهارتی است که می‌توان آن را آموزش داد.

از مواردی مانند: اگر این برای شما اتفاق بیفتد، چگونه بر شما تأثیر می‌گذارد؟ آیا فکر می‌کنید آن شخص ممکن است احساس گیجی یا ناراحتی کند؟ و غیره استفاده کنید. سعی کنید از موقعیت‌ها یا چیزهایی که کودک به آن‌ها علاقه دارد استفاده کنید. مانند حیوان خانگی، اسباب بازی‌ها یا بازی ای که کودک دوست دارد.

از این روش‌ها و وسایل به آموزش کودک بپردازید. مثلا به عروسکی که دوستش دارد جان بدهید. او را در موقعیتی قرار دهید که کودک مجبور شود احساس او را درک کند.

مسئله ای را برای او شبیه سازی کنید. سپس به او بگوئید فکر می‌کنی عروسکت چرا ممکن است ناراحت شده باشد؟! یا اینکه فکر نمی‌کنی اگر فلان کار را انجام دهی باعث ایجاد ناراحتی در عروسک مورد علاقه او می‌شود؟! بدین ترتیب کودک بصورت شبیه سازی شده این برقراری احساسی با دیگران را درک می‌کند. همچنین خلاهای ارتباطی او نیز تا حدی می‌تواند بهبود یابند.

همکلاسی‌های او را برای سرگرمی‌و بازی دعوت کنید

این یک تکنیک بسیار عالی برای فرزند شماست. این کار به کودک اوتیسم شما کمک می‌کند که در محیطی کمتر تهدید آمیز مهارت‌های اجتماعی خود را تمرین و تقویت کند.

شما می‌توانید به تدریج تعداد بچه‌ها را با بهبود وضعیت فرزند خود افزایش دهید. حتما به این نکته توجه کنید که برای شروع از گروه‌های بزرگ و تعداد زیاد افراد استفاده نکنید.

زیرا ممکن است کودک دچار ترس و واهمه شود. زماینکه وضعیت فرزندتان بهبود پیدا کرد، به تدریج می‌توانید تعداد افراد را بیشتر کنید.

یکی دیگر از نکاتی که باید توجه کنید این است که کودک شما حتما با کودکان دیگر ارتباط برقرار کند. مطمئن شوید که سوالات خود را از بچه‌های دیگر می‌پرسد، نه اینکه از مربی یا والدین بپرسد.

کودک شما باید توانایی و اعتماد به نفس ارتباط با دیگران را پیدا کند. همچنین آموزش عزت نفس در کودکان بسیار مهم است. این امر ارزش ریسک کردن را دارد. وقتی کودک اوتیسم بتواند با دیگران ارتباط برقرار کند، یکی از مهم ترین مسائل او حل می‌شود.

سخن آخر 

بسیاری از کتاب‌ها و منابع عالی آنلاین برای کودکان اوتیسم وجود دارد. تحقیق و یادگیری خود را برای افزایش آگاهی خود در این زمینه را افزایش دهید. از مشاهده اوتیسم به عنوان یک چیز بد یا چیزی که باید “اصلاح” شود، خودداری کنید.

هر فرد مبتلا به اوتیسم شرایط متفاوتی دارد و با یکدیگر متفاوت هستند. چیزی که برای یک نفر کار می‌کند، ممکن است برای شخص دیگری مفید نباشد. رسیدگی به موارد ناشناخته کار دشواری است.

اگر کاملا از یک چیزی مطمئن نیستید، حتما با متخصص مشورت کنید. توجه داشته باشید که هیچ درمانی برای اوتیسم وجود ندارد. اگر کسی برای درمان کودک اوتیسم شما دارویی تبلیغ می‌کند، دروغ می‌گوید و کلاه بردار است.

مراقب باشید که چه درمانی را برای فرزند خود انجام می‌دهید، بعضی از آن‌ها ممکن است اثر سوء داشته باشند. در این حالت به جای اینکه به فرزند خود کمک  کنید و سود برسانید، در حالت عکس دچار آسیب او می‌شوید.

منبع محتوا:

ibo teachforamerica