اوتیسم در بزرگسالی را چطور تشخیص دهیم؟

اغلب در مورد اوتیسم کودکان شنیده ایم اما گاهی اوقات تشخیص اوتیسم در بزرگسالی صورت می گیرد زیرا فرد مبتلا از کودکی تا بزرگسالی متوجه بیماری خود نشده است.

گاهی اوقات تشخیص اوتیسم در کودکی غیر ممکن بوده زیرا تشخیص بر اساس  شدت یا ضعف این بیماری است و خود فرد یا اطرافیان در بزرگسالی متوجه برخی علائم اوتیسم می شوند.

کودکان مبتلا به اوتیسم در آینده دچار چالشهای اوتیسم در بزرگسالی می شوند زیرا این بیماری درمان نداشته و اگر زود تشخیص داده شود می توان آن را در بزرگسالی کنترل کرد.

برخی از بزرگسالان که در مورد علائم اوتیسم اطلاعاتی دارند گاهی با مشاهده نشانه هایی از اوتیسم ممکن است این سوال برایشان پیش بیاید که آیا من اوتیسم دارم؟

در این بخش از سایت متاراز در مورد اوتیسم در بزرگسالی اطلاعاتی را برای مطالعه بیشتر شما عزیزان آماده کرده ایم.

تشخیص اوتیسم در بزرگسالی

اوتیسم در بزرگسالی نشانه ها و علائمی دارد که به صِرف داشتن یک یا دو مورد از این نشانه ها فرد دچار اوتیسم نمی باشد بلکه حداقل باید چهار مورد از این علائم در فرد وجود داشته باشد تا شخصی مبتلا به اوتیسم باشد.

اوتیسم بیماری عصبی است که بر شیوه پردازش داده ها و اطلاعات به وسیله مغز تأثیر می گذارد. افراد مبتلا به اوتیسم دامنه وسیعی از نقاط ضعف و قدرت دارند و در زندگی شان با چالشهای مختلفی روبه رو می شوند.

معمولا یکی از بارزترین نشانه های اوتیسم در بزرگسالی مربوط به عدم برقراری ارتباط اجتماعی و عدم تعامل با دیگران است.

اوتیسم در بزرگسالی چالشهای جدی برای حضور فرد در اجتماع ایجاد می کند برای همین باید فرد مبتلا به اوتیسم را در دوران کودکی شناسایی کرد تا بتوان این اختلال را کنترل و تا حدودی حضور فرد در جامعه را آسان تر کرد.

۱ – اوتیسم در بزرگسالی و ناتوانی در برقراری ارتباط اجتماعی

یکی از مهمترین مشکلات اوتیسم در بزرگسالی عدم توانایی در برقراری ارتباط اجتماعی و ایجاد تعامل با دیگران است.

فرد مبتلا نمی تواند با اطرافیان رابطه برقرار کند زیرا درک او از کلام آنها متفاوت است و غالبا برداشت درستی از صحبتها و کارهای دیگران نمی تواند داشته باشد.

هیچ گاه نظر او با دیگران مشترک نیست و چون ارتباط کلامی در وی ضعیف است با دیگران مکالمه چندانی ندارد.

از همه مهمتر اینکه احساسات دیگران را درک نمی کند برای همین نمی تواند رابطه ای دوستانه و صمیمی با دیگران برقرار کند. رفتارهای فرد مبتلا به اوتیسم در اغلب اوقات غیر عادی است برای همین ترجیح فرد تنهایی و دوری از دیگران است.

۲ – اوتیسم در بزرگسالی، دشواری و اضطراب در خواب

فرد مبتلا به اوتیسم در بزرگسالی در طول شب چندین بار بیدار می شود و تنفس با مشکل مواجه می شود گاهی تنفس کم عمق شده و گاهی هم لحظات کمی قطع می شود.

وی نسبت به افراد عادی دیرتر به خواب می رود و خوابی مقطع دارد و در طول شبانه روز دچار عدم تمرکز و توجه شده گاهی اوقات به افسردگی روی می آورد و گاهی نسبت به یک موضوع مدام فکر می کند که همه اینها ناشی از اضطراب در فرد اوتیستیک است.

۳ – اوتیسم در بزرگسالی و عدم تسلط بر مهارت های زبانی

صحبت کردن با دیگران برای فردی که اوتیسم دارد دچار مشکل و پیچیدگی هایی می شود زیرا مشکل در گفتار و کلام او اجازه نمی دهد که بتواند ارتباط کلامی با کسی برقرار کند.

در مورد دستور زبان و حفظ مطالب دچار مشکل شده همچنین در پاسخ به سوالات دیگران و استفاده درست از ضمایر هنگام صحبت کردن و حتی ابراز نیاز به چالش کشیده می شود.

به خاطر همین مشکلات در مهارت های زبانی گوشه گیر شده و ارتباط اجتماعی او  در شرایطی که حامی وجود نداشته باشد کاملا قطع می شود.

۴ – اوتیسم در بزرگسالی و میل به تکرار و عادت ها

تغییر در برنامه روزانه فرد مبتلا به اوتیسم بسیار نگران کننده است و اگر در شرایطی قرار بگیرد که مجبور به تغییر عادات روزانه شود دچار اضطراب و نگرانی شدید می شود.

بزرگسالان اوتیسم علاقه به تکرار عادات روزانه دارند و شدیدا از تغییر برنامه خودداری می کنند اما برخی از مسائل که از حیطه تصمیم آنها خارج است مثل تغییر مکان زندگی یا یک مکان جدید مثل رفتن به یک رستوران جدید یا امتحان یک غذای جدید آنها را دچار اضطراب می کند.

۵ – اوتیسم در بزرگسالی و عدم تنظیم احساسات و همراهی

بزرگسالان اوتیستیک در ابراز احساس نسبت به یک موضوع کاملا دچار مشکل بوده و نمی توانند احساسات خود را نشان دهند به عنوان مثال هنگام ناراحتی یا خوشحالی، دیگران متوجه احساسات آنها نمی شوند.

فرد مبتلا نمی تواند با دیگران همدردی و یا همراهی کند و فاقد اینگونه احساسات می باشد زیرا در برقراری رابطه احساسی ناتوان است.

بنابراین نمی تواند تعامل و مشارکت گروهی و اجتماعی داشته باشد.

۶ – اوتیسم در بزرگسالی، تمرکز به موضوعی خاص و غیر عادی

فرد مبتلا به اوتیسم گاهی اوقات نسبت به یک موضوع و آموزش آن کاملا آگاهی و برتری پیدا می کند مانند رشته تحصیلی، کتاب، هوانوردی یا تاریخ.

شاید در کارهای دیگر دچار مشکل باشند اما در مورد موضوعی خاص کاملا تسلط و مهارت پیدا می کنند. می توان گفت دایره علایق آنها بسیار محدود است و فقط می توانند نسبت به یک موضوع تمرکز کنند حتی گاهی اوقات موضوعی خاص و غیر عادی را انتخاب می کنند.

۷ – اوتیسم در بزرگسالی و رفتارها و حرکات تکراری

بزرگسالان اوتیستیک علاقه و تمایل به تکرار دارند. تکرار حرکات، رفتار، واژه ها برای همین حالات رفتاری و عادات آنها را می توان پیش بینی کرد.

این ویژگی سبب عدم حضور آنها در مکان هایی از اجتماع می شود که نیاز به برقراری ارتباط و تعامل اجتماعی وجود دارد.

۸ – اوتیسم در بزرگسالی، مشکل سازماندهی اطلاعات از طریق حواس

بزرگسال مبتلا به اوتیسم درک درستی از دریافت اطلاعات جدید ندارند و قادر به پردازش ورودی های حسی نیستند. بنابراین در مورد درک صداها، درک بوها، درک دیداری و شنیداری نمی توانند پردازش و تعاملی داشته باشند.

فرد مبتلا ناتوان در پاسخگویی به محرک ها است و نسبت به محرک ها به خصوص محرک های جدید حساسیت کافی ندارند و دچار اختلال پردازش حسی هستند.

برای همین در رفت و آمد های اجتماعی و برقرار و تعامل اجتماعی به چالش های جدی بر می خورند. مثلا یک لباس زبر منجر به ناراحتی آنها می شود یا بوق ماشین وی را مشوش کرده و نسبت به آن واکنش نشان می دهد.

۹ – ضعف در ارتباطات غیر کلامی اوتیسم در بزرگسالی

افراد اوتیستیک در برقراری روابط عاطفی و عاشقانه دچار مشکل می شوند زیرا درک درستی از ارتباط غیر کلامی و درک صحیحی از ایجاد احساسات درونی ندارند و در این بخش دچار ضعف هستند.

آنها نمی توانند با دیگران ارتباط عاشقانه و عاطفی برقرار کنند و در این زمینه موفق نیستند.

همچنین رابطه دوستانه و یک رابطه اجتماعی معمولی هم ندارند زیرا در زمینه گوش دادن به دیگران دچار مشکل هستند و رفتارهای آنها خاص و در بیشتر مواقع غیر عادی است و محدودیت های زبانی در صحبت کردن مانع دوست پیدا کردن آنها می شود.

محیط کار افراد اوتیسم در بزرگسالی

بزرگسالان اوتیستیک از تماس چشمی دوری می کنند بنابراین در محیط کار با همکاران و یا مشتری ها هیچ گونه رابطه چشمی ندارند و هنگام صحبت نگاه خود را پنهان می کنند.

حتی دیگران معتقد هستند که افراد مبتلا بی احساس بوده و مثل یک ربات می مانند.

وسیله های این افراد با نظم و ترتیب خاصی سر جای خود هستند و هیچ گاه جای آنها تغییر نمی کند. در کارشان مهارت خاصی دارند و در بیشتر مواقع عالی عمل می کنند.

واکنش های غیر عادی در طول روز در محیط کار از خود نشان می دهند حتی می توان گفت یک سری رفتار و واکنش های غیر ارادی هستند مانند سرفه کردن های بی مورد یا بدون وجود هیچ مشکلی مدام گلوی خود را صاف می کنند.

عدم علاقه بزرگسالان اوتیستیک به همکاری با دیگران

افراد مبتلا، به فعالیت های گروهی هیچ علاقه ای ندارند و می خواهند که فعالیت هایشان را انفرادی انجام دهند.

حتی اوقات بیکاری و فراغت خود را نمی خواهند که با دیگران تقسیم کنند بازی هایی را دوست دارند که انفرادی است و علاقه ای به تیم و گروه بندی ندارند.

آنها برای هدف مشترک فعالیت نمی کنند بلکه فقط هدف خود را دنبال می کنند.

تفاوت رفتار و احساسات افراد اوتیسم در بزرگسالی

اوتیسم در بزرگسالی گاهی با عملکردی بالا است وقتی شخص کودک است رفتارها و احساساتی متفاوت و غیر عادی از خود بروز می دهد و این تفاوت را دیگران متوجه می شوند اما دلیل آن را نمی دانند و هنگامی که فرد به بزرگسالی می رسد مشخص می شود که مبتلا به اوتیسم است.

بزرگسالان اوتیستیک که مبتلا به عملکرد بالا هستند خصوصیاتی دارند که در صورت مشاهده آن می توان گفت این افراد مبتلا به اوتیسم هستند. برخی از این رفتارها شامل این موارد می شوند:

علاقه به مطالب علمی و تمرکز و کسب اطلاعات در آن مورد به طوری که دیگران از این همه اطلاعات تعجب می کنند و آنها را فردی باهوش خطاب می کنند.

عدم تسلط بر محیط و عدم تمرکز فکری.

مضطرب هستند و واکنش های شدید نشان می دهند.

مشارکت های گروهی و اجتماعی برایشان سخت است.

عادت ها و برنامه هایی تکراری دارند که تغییر در آنها کاملا غیر ممکن و سخت است.

حواس پنجگانه آنها نسبت به برخی از محرک ها حساس است مثلا نسبت به یک بو یا صدا که در صورت بروز دچار دستپاچگی و واکنش می شوند.

درمان اوتیسم در بزرگسالی

درمان اوتیسم در بزرگسالی گزینه های درمانی زیادی دارد که پزشک با توجه به شدت بیماری آن درمان را انتخاب می کند.

در طول درمان ممکن است نیازهای درمانی بیمار تغییر کند و روانپزشک با توجه به این موضوع گزینه های درمانی مختلف را در نظر می گیرد تا بهترین نتیجه برای درمان به دست بیاید.

۱ – درمان های گروهی

برخی از متخصصان درمان های گروهی را برای فرد بیمار اتخاذ می کنند یک سری برنامه های گروهی وجود دارد که شامل یک تیم از متخصصان می باشد.

این تیم برای بهبود عملکرد فعالیت ها و مهارت هایی از جمله مهارت های ارتباطی، اجتماعی و رفتاری فرد اوتیسم در بزرگسالی است.

۲ – درمان های خانوادگی

خانواده یک فرد اوتیسم باید آموزش های لازم برای برقراری ارتباط را یاد بگیرند.

خانواده می تواند نحوه تعامل اجتماعی بیمار را ارتقا دهد و مهارت های ارتباطی و مهارت های سبک زندگی را به بیمار آموزش دهد و به او برای داشتن یک زندگی راحت تر کمک کنند.

۳ – آموزش روش های ارتباطی و رفتاری فرد اوتیسم

بسیاری از آموزش های لازم برای فرد اوتیسم بر آموزش مهارت های جدید و بر کاهش رفتارهای مشکل ساز تمرکز می کند.

این آموزش های به فرد بیمار نشان می دهند که چگونه در اجتماع باید رفتار کنند و چگونه با دیگران ارتباط برقرار کنند. متخصصین به تجزیه و تحلیل رفتار فرد بیمار می پردارند و بر اساس آن مهارت های لازم را آموزش می دهند.

مهارت‌های لازم را در موقعیت‌های مختلف از طریق یک سیستم انگیزشی مبتنی بر پاداش تعمیم می دهند.

گفتار درمانی، کار درمانی، و فیزیوتراپی که برای بهبود عملکرد حرکت و تعادل است نیز به کار گرفته می شود که همه اینها کمک به بهتر شدن عملکرد مهارت های ارتباطی و آموزش فعالیت های روزمره می باشد.

دارو درمانی برای اوتیسم در بزرگسالی

داروهایی وجود دارند که می توانند نشانه های اوتیسم را کنترل کنند. حتی گاهی اوقات داروهای ضد روان پریشی برای مشکلات شدید رفتاری در فرد مبتلا استفاده می شود.

همچنین داروهای ضد افسردگی می تواند کمک بسیار موثری برای ایجاد آرامش و بهبود رفتارِ برخی از افراد مبتلا به اوتیسم در بزرگسالی باشد و اضطراب را کم کند.

اما به طور کلی تا به امروز دارویی وجود ندارد که بتواند علائم اصلی اختلال اوتیسم در بزرگسالی را کاملا از بین ببرد داروها فقط می توانند علائم بیماری را کنترل کرده و عملکرد فرد بیمار را بهبود بخشند.

سایر روشهای درمانی اوتیسم در بزرگسالی

مدیریت اختلال خواب، صرع، تنوع غذایی محدود،  مشکلات معده.

مدیریت اضطراب و افسردگی.

توجه به سلامت روان فرد مبتلا به اوتیسم.

کنترل بیماری و مدیریت و درمان مواردی که گفته شد به کمک خانواده میسر می باشد و فرد بیمار در کنار دوستان و افراد خانواده بهتر می تواند به کنترل بیماری و آموزش مهارت های لازم بپردازد.

موفقیت با وجود اوتیسم

جالب است که بدانیم افراد مبتلا به اوتیسم در بزرگسالی در کنار مشکلاتی که برایشان وجود دارد اما می توانند افرادی موفق  باشند و به شهرت و افتخار برسند.

این افراد با آموزش دیدن مهارت های لازم رفتاری و ارتباطی می توانند وارد اجتماع شوند و به خوبی به خواسته خود برسند.

آنها می توانند ازدواج کنند و حتی دارای فرزندانی سالم باشند.

افراد زیر کسانی هستند که مبتلا به اوتیسم بوده اما با این وجود اسم آنها و کارهایی که انجام داده اند ماندگار شده است:

تمپل گرندین : نویسنده، سخنران و متخصص حیوانات

دن آکروید : بازیگر، خواننده و صداپیشه

استفان شور: نویسنده، پروفسور، موسیقی دان و سخنران

جان الدر رابینسون : نویسنده و سخنران موفق

جمعبندی

همان طور که در بخش بالا هم اشاره شد اوتیسم شدید در سنین زیر دو سال قابل تشخیص می باشد اما اوتیسم ضعیف گاهی اوقات در بزرگسالی نمایان می شود.

زمانی که فرد می خواهد وارد اجتماع بزرگ شود اما در برقراری ارتباط با دیگران دچار مشکل شده و رفتارهای خاص از خود بروز می دهد باید به دنبال علائم اوتیسم باشد.

اوتیسم قابل کنترل است و کسانی که دچار این بیماری هستند باید بدانند که با وجود این بیماری باز هم می توانند سبک زندگی سالمی داشته و مانند افراد دیگر به خواسته های خود دست پیدا می کنند.