موثرترین و بهترین داروی ضد افسردگی چیست (عوارض جانبی و موارد مصرف)

در انتخاب بهترین داروی ضد افسردگی گیج شده اید؟ با صبر و حوصله ، شما و پزشکتان باید یک دارو را پیدا کنید که برای شما اثر کند تا بتوانید دوباره از زندگی لذت بیشتری ببرید.

داروهای ضد افسردگی یک انتخاب درمانی محبوب برای افسردگی هستند. اگرچه قرص و دارو های ضد افسردگی ممکن است بیماری شما را کاملا درمان نکنند، اما می‌توانند علائم افسردگی شدید را کاهش دهند.

اولین داروی ضد افسردگی که امتحان می‌کنید ممکن است خوب عمل کند، اما اگر علائم شما را تسکین ندهد یا باعث ایجاد عوارض جانبی شود که شما را آزار می‌دهد، ممکن است لازم باشد داروی دیگری را امتحان کنید.
پس تسلیم نشوید.

تعدادی از داروهای ضد افسردگی در دسترس هستند، و به احتمال زیاد بتوانید یکی از آنها را پیدا کنید که برای شما مفید باشد. و گاهی اوقات ترکیبی از داروها میتواند یک گزینه باشد.

پیدا کردن داروی ضد افسردگی مناسب با حال شما

تعدادی از داروهای ضد افسردگی موجود هستند که به روش‌های اندکی متفاوت عمل می‌کنند و عوارض جانبی متفاوتی دارند.

هنگام تجویز یک داروی ضد افسردگی که احتمالاً برای شما مؤثر باشد، پزشک میتواند موارد زیر را در نظر بگیرد:
علائم خاص شما: علائم افسردگی می‌تواند متفاوت باشد و یک داروی ضد افسردگی ممکن است علائم خاصی را بهتر از دیگری تسکین دهد.

برای مثال، اگر مشکل خواب دارید، یک داروی ضد افسردگی که کمی آرام‌بخش است، میتواند گزینه خوبی باشد.

عوارض جانبی احتمالی: عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی از دارویی به داروی دیگر و از فردی به فرد دیگر متفاوت است. عوارض جانبی آزاردهنده، مانند خشکی دهان، افزایش وزن یا عوارض جنسی، می‌تواند ادامه درمان را دشوار کند.

عوارض جانبی عمده احتمالی را با پزشک یا داروساز خود در میان بگذارید

ممکن است دارویی برای یکی از بستگان نزدیک شما خوب عمل کند: اینکه چگونه یک دارو برای یکی از بستگان درجه یک، مانند والدین یا خواهر و برادر کار می‌کند، می‌تواند نشان دهد که چقدر میتواند برای شما موثر باشد.

همچنین، اگر یک داروی ضد افسردگی در گذشته برای افسردگی شما موثر بوده است، ممکن است دوباره خوب عمل کند.

تداخل با سایر داروها: برخی از داروهای ضد افسردگی در صورت مصرف با سایر داروها می‌توانند واکنش‌های خطرناکی ایجاد کنند.

بارداری یا شیردهی: تصمیم استفاده از داروهای ضد افسردگی در زنان برای دوران بارداری و شیردهی بر اساس تعادل بین خطرات و فواید است.

به طور کلی، خطر نقص مادرزادی و سایر مشکلات برای نوزادان مادرانی که در دوران بارداری از داروهای ضد افسردگی استفاده می‌کنند، کم است.

با این حال، برخی از داروهای ضد افسردگی، مانند پاروکستین (Paxil، Pexeva)، ممکن است در دوران بارداری مضر باشند.

با پزشک خود همکاری کنید تا درباره  راه های مقابله با افسردگی خود در زمانی که در انتظار بارداری هستید یا قصد بارداری دارید، بیابید.همچنین پیشنهاد میشود مقاله مدیتیشن در دوران بارداری را مطاله نمایید.

سایر شرایط سلامتی: برخی از داروهای ضدافسردگی ممکن است در صورت داشتن شرایط خاص روحی یا جسمی مشکلاتی ایجاد کنند.

از سوی دیگر، برخی از داروهای ضد افسردگی ممکن است به درمان سایر مشکلات سلامتی جسمی یا روانی همراه با افسردگی کمک کنند.

به عنوان مثال، ونلافاکسین (Effexor XR) ممکن است علائم اختلالات اضطرابی را تسکین دهد و بوپروپیون ممکن است به شما در ترک سیگار کمک کند.

نمونه‌های دیگر شامل استفاده از دولوکستین (Cymbalta) برای کمک به علائم درد یا فیبرومیالژیا، یا استفاده از آمی تریپتیلین برای جلوگیری از میگرن است.

هزینه و پوشش بیمه: برخی از داروهای ضد افسردگی ممکن است گران باشند، بنابراین مهم است که بپرسید آیا تحت پوشش بیمه هستند یا خیر و در مورد اثربخشی آن بحث کنید. همچنین دریابید که آیا بیمه درمانی شما داروهای ضدافسردگی را پوشش می‌دهد و آیا محدودیتی در مورد پوشش آنها وجود دارد یا خیر.

انواع داروهای ضد افسردگی

برخی از مواد شیمیایی مغز به نام انتقال‌دهنده‌های عصبی با افسردگی مرتبط هستند؛ به ویژه سروتونین، نوراپی نفرین و دوپامین. اکثر داروهای ضد افسردگی با تأثیر بر این انتقال دهنده‌های عصبی، که گاهی اوقات پیام رسان‌های شیمیایی نامیده می‌شوند، افسردگی را تسکین می‌دهند و به ارتباط بین سلول‌های مغز کمک می‌کنند.

هر نوع (دسته) از داروهای ضد افسردگی به روش‌های اندکی متفاوت بر این انتقال دهنده‌های عصبی تأثیر می‌گذارد.

انواع بسیاری از داروهای ضد افسردگی برای درمان افسردگی در دسترس هستند، از جمله:

مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs): پزشکان اغلب با تجویز SSRI شروع می‌کنند. این داروها عموماً عوارض جانبی آزاردهنده کمتری ایجاد می‌کنند و در دوزهای درمانی بالاتر نسبت به سایر انواع داروهای ضدافسردگی کمتر مشکل ایجاد می‌کنند. SSRI‌ها شامل فلوکستین (پروزاک)، پاروکستین (پاکسیل، پکسوا)، سرترالین (زولوفت)، سیتالوپرام (سلکسا) و اسیتالوپرام (لکساپرو) هستند.

مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs): نمونه هایی از داروهای SNRI عبارتند از دولوکستین (Cymbalta)، ونلافاکسین (Effexor XR)، دسوونلافاکسین (Pristiq) و لوومیلناسیپران (Fetzima).
داروهای ضد افسردگی غیر معمول: این داروها به طور منظم در هیچ یک از دسته بندی‌های ضد افسردگی دیگر قرار نمی‌گیرند.

پیشنهاد میشود برای افزایش سروتونین در مغز مقاله قبلی در سایت را مطالعه نمایید.

داروهای ضد افسردگی که معمولاً در این دسته تجویز می‌شوند عبارتند از ترازودون، میرتازاپین (رمرون)، ورتیوکستین (Trintellix)، ویلازودون (Viibryd) و بوپروپیون (Wellbutrin SR، Wellbutrin XL، و غیره). بوپروپیون یکی از معدود داروهای ضد افسردگی است که اغلب با عوارض جانبی جنسی همراه نیست.

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای

داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، مانند ایمی پرامین (توفرانیل)، نورتریپتیلین (پاملور)، آمی تریپتیلین، دوکسپین و دزیپرامین (نورپرامین) نسبت به داروهای ضد افسردگی جدیدتر عوارض جانبی بیشتری ایجاد می‌کنند.

بنابراین داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای معمولاً مگر اینکه ابتدا داروهای ضد افسردگی دیگر را بدون بهبود امتحان کرده باشید تجویز نمی‌شوند.

مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs): MAOIها، مانند ترانیل سیپرومین (پارنات)، فنلزین (ناردیل) و ایزوکاربوکسازید (مارپلان) اغلب زمانی که سایر داروها مؤثر نیستند می‌تواند تجویز شود، زیرا می‌توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند.

استفاده از MAOI به دلیل تداخلات خطرناک (یا حتی کشنده) با غذاها، مانند برخی پنیرها، ترشی‌ها و شراب‌ها و برخی داروها، از جمله داروهای ضد درد، ضد احتقان‌ها و برخی مکمل‌های گیاهی، نیاز به یک رژیم غذایی سخت دارد.

سلژیلین (Emsam)، یک MAOI که به صورت چسب روی پوست خود می‌چسبانید، ممکن است عوارض جانبی کمتری نسبت به سایر MAOI‌ها ایجاد کند. این داروها را نمی‌توان با SSRI‌ها ترکیب کرد.

سایر داروها: پزشک شما ممکن است ترکیب دو داروی ضد افسردگی را توصیه کند، یا ممکن است داروهای دیگری برای تقویت اثرات ضد افسردگی به یک داروی ضد افسردگی اضافه شود.

داروهای ضد افسردگی و خطر خودکشی

اکثر داروهای ضد افسردگی به طور کلی بی خطر هستند، اما با اعلام سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA)  همه داروهای ضد افسردگی هشدارهای سطح سیاه یعنی شدیدترین هشدارها برای نسخه را داشته باشد.

در برخی موارد، کودکان، نوجوانان و جوانان زیر ۲۵ سال ممکن است در هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی، به ویژه در چند هفته اول پس از شروع یا تغییر دوز، افکار یا رفتار خودکشی افزایش یابد.

هر فردی که داروی ضد افسردگی مصرف می‌کند باید از نظر بدتر شدن افسردگی یا رفتار غیرعادی به دقت تحت نظر باشد.

اگر شما یا شخصی که می‌شناسید در هنگام مصرف یک داروی ضد افسردگی افکار خودکشی دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید یا کمک اضطراری دریافت کنید.
به خاطر داشته باشید که داروهای ضد افسردگی با بهبود خلق و خوی احتمال بیشتری دارد که خطر خودکشی را در دراز مدت کاهش دهند.

کاری کنید که داروهای ضد افسردگی برای شما اثر کند

برای گرفتن بهترین نتایج از یک داروی ضد افسردگی:
صبور باشید: هنگامی که شما و پزشکتان یک داروی ضد افسردگی را انتخاب کردید، ممکن است در عرض چند هفته شاهد بهبودی باشید، اما ممکن است شش هفته یا بیشتر طول بکشد تا تاثیر آن را کاملاً ببینید.

با برخی از داروهای ضد افسردگی، می‌توانید بلافاصله دوز کامل را مصرف کنید. در مورد داروهای دیگر، ممکن است لازم باشد به تدریج دوز خود را افزایش دهید. در حالی که منتظر اثرگذاری داروی ضدافسردگی هستید، در مورد مقابله با علائم افسردگی با پزشک یا درمانگر خود صحبت کنید.

داروی ضد افسردگی خود را به طور مداوم و با دوز صحیح مصرف کنید: اگر به نظر می‌رسد داروی شما موثر نیست یا عوارض جانبی آزاردهنده ای ایجاد می‌کند، قبل از ایجاد هر گونه تغییر با پزشک خود تماس بگیرید.

ببینید آیا عوارض جانبی بهبود می‌یابد یا خیر: بسیاری از داروهای ضد افسردگی عوارض جانبی ایجاد می‌کنند که با گذشت زمان بهبود می‌یابند. به عنوان مثال، عوارض جانبی اولیه هنگام شروع SSRI می‌تواند شامل خشکی دهان، حالت تهوع، شل شدن روده، سردرد و بی خوابی باشد، اما این علائم معمولاً با تطبیق بدن با داروی ضد افسردگی از بین می‌روند.

اگر دارو به خوبی اثر نمی‌کند گزینه‌ها را ببینید: اگر عوارض جانبی آزاردهنده‌ای داشتید یا بعد از چند هفته هیچ بهبود قابل توجهی در علائم خود مشاهده نکردید، با پزشک خود در مورد تغییر دوز، استفاده از یک داروی ضد افسردگی متفاوت (تغییر) یا افزودن یک ضد افسردگی دوم یا داروی دیگر (افزایش) صحبت کنید. ترکیب دارویی ممکن است برای شما بهتر از یک داروی ضد افسردگی منفرد عمل کند.

روان درمانی را امتحان کنید: در بسیاری از موارد، ترکیب یک داروی ضد افسردگی با گفتار درمانی (روان درمانی) موثرتر از مصرف داروی ضد افسردگی به تنهایی است.

همچنین می‌تواند به جلوگیری از بازگشت افسردگی شما پس از بهبودی کمک کند.
بدون مشورت با پزشک خود، مصرف داروی ضد افسردگی را قطع نکنید:

برخی از داروهای ضد افسردگی می‌توانند علائم قابل توجهی مانند اعتیاد ایجاد کنند، مگر اینکه به آرامی دوز خود را کاهش دهید.

ترک ناگهانی دارو ممکن است باعث بدتر شدن ناگهانی افسردگی شود.

از مصرف الکل و مواد مخدر خودداری کنید: ممکن است به نظر برسد که الکل یا مواد مخدر علائم افسردگی را کاهش می‌دهند، اما در دراز مدت به طور کلی علائم را بدتر می‌کنند و درمان افسردگی را سخت تر می‌کنند. اگر برای مشکلات الکل یا مواد مخدر خود به کمک نیاز دارید با پزشک یا درمانگر خود صحبت کنید.

عوارض جانبی داروهای افسردگی چه هستند؟

داروهای ضد افسردگی می‌توانند احساس بهتری در شما ایجاد کنند، اما شخصیت شما را تغییر نمی‌دهند یا باعث نمی‌شوند همیشه احساس شادی کنید.

مانند مصرف هر داروی دیگری، برخی افراد عوارض جانبی را تجربه خواهند کرد و افراد باید در مورد خطرات و فواید آن با پزشک خود صحبت کنند.

مردم همچنین باید در مورد داروها اطلاعاتی را بپرسند تا بتوانند آگاهانه تصمیم بگیرند.

بسته به نوع دارویی که مصرف می‌شود، عوارض جانبی رایج می‌تواند شامل حالت تهوع، سردرد، اضطراب، تعریق، سرگیجه، بی قراری، افزایش وزن، خشکی دهان و مشکلات جنسی باشد.

برخی از این علائم ممکن است کوتاه مدت باشند، اما افرادی که هر یک از این علائم را تجربه می‌کنند باید به پزشک خود اطلاع دهند، زیرا راه هایی برای به حداقل رساندن آنها وجود دارد.

احتمال بروز یک عارضه جانبی خاص در هر فرد و در هر دارو متفاوت است.
برای افراد مبتلا به افسردگی غیر معمول نیست که افکار خودکشی داشته باشند. درمان موثر افسردگی احتمال آسیب رساندن به خود را کاهش می‌دهد. در بازه زمانی بین شروع مصرف داروهای ضد افسردگی توسط فرد و پاسخ به درمان، که می‌تواند بیش از دو هفته باشد، فرد همچنان باید توسط پزشک به دقت تحت نظر باشد و پیشرفت او بررسی شود، زیرا خطر رفتار خودکشی ممکن است به ویژه در جوانان حتی کمی افزایش یافته باشد.

معمولاً چه مدت به داروهای ضد افسردگی نیاز است؟

مانند هر دارویی، مدت زمانی که فرد نیاز به مصرف داروهای ضدافسردگی دارد به شدت به بیماری و نحوه پاسخ آنها به درمان بستگی دارد.

برخی از افراد فقط برای مدت کوتاهی (معمولاً ۶ تا ۱۲ ماه) نیاز به مصرف دارو دارند، در حالی که برخی دیگر ممکن است در طولانی مدت به آن نیاز داشته باشند، درست مانند افرادی که دیابت دارند ممکن است از انسولین استفاده کنند یا افرادی که آسم دارند از ونتولین استفاده کنند. قطع مصرف داروهای ضد افسردگی تنها باید به تدریج و با توصیه پزشک و تحت نظر انجام شود.

نکته مهم یافتن درمان مناسب برای شماست. فقط به این دلیل که نشان داده شده است که یک درمان از نظر علمی کار می‌کند، به این معنی نیست که برای همه افراد به یک اندازه خوب اثر می‌کند.

پس از جستجوی مشاوره مناسب، بهترین روش این است که درمانی را امتحان کنید که با آن راحت هستید و برای اکثر افراد موثر واقع شده است.

اگر بهبودی نمی‌بینید یا مشکلاتی را در دوره درمان تجربه می‌کنید، این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید و روش درمانی دیگری را امتحان کنید.

منبع محتوا:

mayoclinic webmd nhs.uk