وقتی غمگینیم چه کنیم؟ آیا غمگین بودن احساسی نرمال در زندگی است؟ آیا تاثیر غمگین بودن در زندگی همیشه منفی است یا این احساس می تواند باعث بهبود کیفیت زندگی نیز شود؟ آیا غمگین بودن با افسردگی تفاوت دارد؟ چگونه می توان غم خود را مدیریت کرد؟ برای یافتن اطلاعات سودمند در این باره و دریافت پاسخ پرسش های خود تا انتها با ما در متا راز همراه باشید.
همه افراد گاهی اوقات احساس غم و اندوه می کنند
اندوهگین بودن هم درست مانند هرکسی که می تواند احساس شادی، خشم و عصبانیت، غرور و بسیاری از احساسات دیگر را داشته باشد. به عبارت دیگر، همه انسان ها احساسات دارند و این احساسات همیشه در حال تغییر هستند.
گاهی اوقات ما احساس شادی می کنیم (مانند زمانی که در حال خوشگذرانی در یک مهمانی یا یک سفر دلچسب هستیم) و گاهی اوقات غمگین می شویم (مثل زمانی که یکی از عزیزانمان را از دست می دهیم).
احساسات هر چه که باشند، واقعی و بخشی از زندگی هستند.
بر خلاف تصوری که در ذهن خود نسبت به غم دارید، ممکن است یک احساس منفی به شما کمک کند.
دنیای ما بر شادی تمرکز دارد و با ناراحتی به عنوان یک احساس غیر ضروری یا بی فایده برخورد می کند. اما غم و اندوه می توانند سرعت شما را کاهش دهند و باعث شود واقعاً به زندگی، احساسات و افراد اطرافتان عمیق فکر کنید.
این موضوع می تواند به شما کمک کند تا روابط و رویاهای خود را حفظ نمایید.
به عبارت دیگر، غمگین بودن به این معنی نیست که با یک موقعیت کنار نمی آیید. بلکه به شما کمک می کند تا با آن موقعیت کنار بیایید و ادامه دهید. این یک احساس مهم است که می تواند به شما در سازگاری، پذیرش، تمرکز، پشتکار و رشد کمک کند.
و خبرهای خوب دیگری نیز در این باره وجود دارد: شما می توانید یاد بگیرید که غم خود را مدیریت کنید.
وقتی غمگینیم چه کنیم؟- در مورد غم و اندوه چه می‌دانید؟
ما از کلمات مختلفی برای صحبت در مورد غم استفاده می کنیم: عذاب، اندوه، دل شکستگی، صدمه، ناراحتی، ناامیدی، دلتنگی، پریشانی و موارد دیگر. همه این احساسات می توانند در پاسخ به موقعیت های منفی یا غیرمنتظره یا تغییرات زندگی رخ دهند. غم و اندوه اغلب همزمان با سایر احساسات مانند عصبانیت، استرس، احساس گناه، اضطراب یا ناامیدی رخ می دهد.
گاهی ممکن است احساس دیگری آنقدر قوی باشد که متوجه غمگینی خود نشوید.
پس غم و اندوه چگونه احساس می شود؟
این حالت ممکن است احساس شما را از نظر فیزیکی نیز تغییر دهد. شاید معده درد یا سردرد داشته باشید و یا شاید نتوانید بخوابید!
غم و اندوه ممکن است احساس روانی شما را نیز تغییر دهد. شاید در این حالت اشک آلود، بدخلق، یا بی حوصله شوید یا دوری از افراد دیگر را ترجیح دهید.
اما تشخیص غم و اندوه خود و درک این موضوع که غمگین بودن اشکالی ندارد، نشانه‌ای از یک احساس خوب است.
ممکن است به دلایل زیادی احساس غمگینی کنید
زندگی پر از موقعیت هایی است که ممکن است افراد را غمگین کند:
– داشتن مشکل در خانه و خانواده (مثلاً دعواهای خانوادگی یا خشونت در منزل)
– داشتن مشکل در محل تحصیل یا محل کار، یا احساس فشار در آنجا
– نقل مکان به خانه ای دیگر
– از دست دادن یک عزیز یا دوست
– بیمار بودن یا مراقبت از کسی که بیمار است
– تجربه تغییرات شیمیایی در بدن شما (از بلوغ گرفته تا مصرف انواع داروها)
– تغییراتی را در افکار خود تجربه می کنید (برای مثال، ایجاد یک سبک تفکر غیر مفید مانند انتقاد از خود یا بدست آوردن اطلاعاتی جدید در مورد موضوعاتی مانند فقر یا تروریسم)
هنگامی که با این موقعیت ها روبرو می شوید، ممکن است افکار منفی در مورد غم و اندوه خود داشته باشید و این افکار می توانند حال شما را بدتر کنند.
بنابراین، یک رویکرد متفاوت را امتحان کنید: سعی کنید غم و اندوه خود و موقعیتی که باعث آن شده است را بپذیرید؛ و به خودتان زمان بدهید تا با هر مشکلی کنار بیایید و احساس بهتری داشته باشید.
همچنین ممکن است بخواهید از کمک افرادی دیگر استفاده کنید (مانند دوستان و خانواده، یک روانشناس یا سایر متخصصان سلامت).
راهکارهایی که می توانند اندوه شما را کم کنند
افرادی که احساس غم می کنند غالبا این سوال را مطرح می کنند که “وقتی غمگینیم چه کنیم؟” در این مورد، داشتن احساس بهتر می تواند شامل برداشتن یک یا چند قدم باشد.
رهایی از غم ممکن است به سرعت یا در طولانی مدت اتفاق بیفتد. فقط به یاد داشته باشید که احساسات تغییر می کنند و شما می توانید از غم و اندوه به سمت یک احساس مثبت تر حرکت کنید.
پس در پاسخ به پرسش “وقتی غمگینیم چه کنیم؟” می توان گفت:
ابتدا بپذیرید که احساس غمگینی دارید. گاهی اوقات ممکن است غم و اندوه قابل کنترل باشد و تصدیق احساس شما برای رفع آن کافی است، چرا که این حالت بالاخره به مرور زمان از بین خواهد رفت.
گاهی اوقات ممکن است بخواهید کاری انجام دهید یا به چیزی فکر کنید تا به مدیریت غم شما کمک کند؛ از جمله این کارها و افکار کمک کننده می توان به موارد ذیل اشاره کرد:
– اطمینان داشته باشید که همه چیز بهتر خواهد شد. باید اطمینان داشته باشید که با گذشت زمان و تلاش، احساسات غمگین بودن شما کاهش می یابد.
– با خود و اطرافیانتان صادق باشید. با فردی که به او اطمینان دارید حرف بزنید.
– کارهایی را انجام دهید که از آنها لذت می برید و برای شما مفید است. راه هایی بیابید که زندگی خود را لذت بخش تر کنید: به موسیقی گوش دهید، پیاده‌روی کنید، کتاب بخوانید، با یک دوست تماس بگیرید.
آیا کاری هست که بتوانید در مورد علت غم و اندوه خود انجام دهید؟
می توان گفت با یک مشکل در یک زمان خاص مقابله کنید. مهم نیست که با بزرگترین یا کوچکترین مشکل شروع کنید، فقط یک لیست تهیه و مقابله را شروع کنید. اگر همه چیز از کنترل شما خارج است، با فردی که به او اعتماد دارید در مورد گزینه های خود صحبت کنید یا سعی کنید شرایط را همانطور که هست بپذیرید.
– به این فکر کنید که آیا الگوی خواب و غذا خوردن شما خوب است یا خیر.
– به شخص دیگری کمک کنید. در برخی حالات فقط بهبود زندگی دیگران، یا عضوی از یک جامعه، می تواند روحیه شما را تقویت کند.
– یک راه خلاقانه برای ابراز ناراحتی پیدا کنید. به عنوان مثال، نوشتن افکار خود در یک دفترچه خاطرات، ممکن است به شما کمک کند دیدگاه جدیدی پیدا کنید.
– از یک متخصص (پزشک، روانشناس یا سایر متخصصان سلامت) کمک بگیرید. ممکن است به پشتیبانی، مشاوره یا ارجاع به یک متخصص نیاز داشته باشید.
– اگر یک داروی تجویز شده باعث ناراحتی و ایجاد احساس غم در شما شد، به پزشک خود اطلاع دهید و پیش از مصرف داروهای بدون نسخه یا انواع داروهای جایگزین و مکمل ها با پزشک خود مشورت کنید.
غم و اندوه با افسردگی متفاوت است
احساس غمگینی به این معنا نیست که شما افسردگی دارید. اما اگر خلق و خوی شما شروع به اختلال در زندگی و عملکرد شما کند، ممکن است افسرده شده باشید.
تفاوت های کلیدی بین غم و اندوه و افسردگی بالینی، به میزان و علت تغییر خلق و خو، مدت زمانی که شما چنین احساسی داشته اید و سایر علائمی که ممکن است وجود داشته باشند، مربوط می شود.
اگر خلق و خوی شما مربوط به یک رویداد اخیر، مانند قطع یک رابطه عاشقانه باشد، ممکن است احساس غم و اندوه داشته باشید. اما اگر این جدایی ماه ها پیش اتفاق افتاده، یا نمی‌توانید دلیل روشنی برای تغییر خلق و خوی خود مشاهده کنید، ممکن است افسرده شوید. بهتر است در این حالت با یک متخصص در مورد آنچه که باعث می‌شود این احساسات در شما ایجاد شوند، صحبت کنید.
