کودکان خردسال با طیف گسترده‌ای از احساسات، افزایش تحرک و انرژی به‌ظاهر بی‌پایان چالش‌هایی برای والدین به ارمغان می‌آورند.
اگر در این فکر هستید که چگونه می‌توان عصبانیت کودک خردسال را درمان کرد با ما همراه باشید
در این مقاله چند ترفند برای کمک به شما وجود دارد.
راه هایی برای کنترل عصبانیت کودک
ما فهرستی از راهکارهایی را که می‌توانید برای آرام کردن کودک هنگام ناراحتی استفاده کنید، گردآوری نموده‌ایم.
عصبانیت کودک را موسیقی کاهش دهید
موسیقی می‌تواند سیستم عصبی کودک را آرام کند.
اگر فرزند شما واقعاً ناراحت است و گریه می‌کند، برای او موسیقی پخش‌کنید. موسیقی روحیه کودک را تغییر می‌دهد.
او ممکن است بعد از شنیدن موسیقی از جای برخیزد، سعی کند برقصد و حتی بازی کند.
همین امر سبب کاهش ضربان قلب و تنفس او خواهد شد و عصبانیت کودک را به شادی مبدل می‌کند.
سعی کنید سبک موردعلاقه کودک خود را بیابید. موسیقی‌های بی‌کلام، شاد و حتی آموزشی برای کودکان بسیار توصیه‌شده است.
نیاز نیست حتماً طبق دستور مربی مهدکودک او عمل کنید.
موسیقی‌های مختلف را امتحان کنید و ببینید فرزندتان به چه سبکی علاقه‌مند‌است.
گاهی موسیقی‌های پاپ از لالایی برای کودک دل‌نشین‌تر خواهد بود.
از او بخواهید به‌جای ناله کردن و فریاد زدن، صحبت کند
کودکان خود را تشویق کنید تا از کلمات استفاده کنند و در مورد احساسات خود صحبت نمایند.
کودک خردسال به‌راحتی می‌تواند خود را سرگرم کند. سعی کنید در طول روز او را مشغول نگه‌دارید تا احساس بی‌حوصلگی نکند.
کودک شما ممکن است از مسئله‌ای ناراحت باشد و فریاد بزند.
گاهی کودک نیاز دارد با شما صحبت کند و در صورت عدم توجهتان بی‌قراری کند.
تلاش کنید آرامش خود را حفظ نمایید و به او فرصت دهید تا بدون نگرانی صحبت کند.
این شیوه کمک می‌کند تا کودک بر آنچه می‌گوید تمرکز کند و آرام شود.
درک نادرست احساسات کودک می‌تواند برای او ناخوشایند باشد.
اگر فرزندتان در برقراری ارتباط مشکل دارد، از او بخواهید آرام‌تر و با تمرکز بیشتری سخن بگوید.
این شیوه مستلزم آن است که فرصت مناسب و کافی در اختیار او قرار دهید.
مثلاً به او بگویید: “عزیزم، وقتی فریاد می‌زنی متوجه منظور تو نمی‌شوم. با من صحبت کن و در مورد چیزی که تو را اذیت کرده به من بگو. خب؟”
وقتی کودک با شما صحبت می‌کند به او توجه کنید
هنگامی‌که کودک سؤالی می‌پرسد یا مسئله‌ای را توضیح می‌دهد نشان دهید که درکش می‌کنید.
به او اجازه دهید وقت بگذارد و احساسات خود را در قالب کلمات بیان کند.
تنها وانمود به گوش دادن نکنید. کودکان بسیار باهوش هستند و متوجه رفتار شما می‌شوند.
حقیقتاً به آنچه می‌گویند گوش بسپارید و تلاش کنید با مهربانی پاسخ دهید. اگر کودکتان دریابد که درک شده است، شما را وارد دنیای کودکی خود می‌کند.
سعی کنید از کلمات تشویقی و آرام‌بخش استفاده نمایید. این شیوه به او کمک می‌کند تا از بیان احساس خود واهمه نداشته باشد.
حتی اگر سلبریتی هستید توجه کنید که هنگام صحبت با کودک از در دوستی و مهربانی وارد شوید.
نیاز نیست از خود در ذهن او یک فرد برجسته بسازید. کافی است او را درک کنید. خواهید دید که کودک به‌راحتی با شما ارتباط برقرار می‌کند.
شیوه‌ای سالم برای بروز احساسات و تخلیه انرژی به کودک بیاموزید
هنگام ورزش کردن از کودک بخواهید که شما را همراهی کند یا به او نقاشی کردن بیاموزید.
این شیوه شاید ازنظر شما یک مسئله پیش‌پاافتاده باشد، اما برای کودک خردسال اهمیت زیادی دارد.
تلاش کنید ورزش موردعلاقه او را بیابید. بهترین ورزش‌ها برای تخلیه انرژی کودک، پیاده‌روی، ترامپولین و ایروبیک هستند.
برای نقاشی کردن از او بخواهید آن چرا که در ذهن دارد برای شما روی کاغذ ترسیم کند.
این نقاشی می‌تواند چیزهایی باشد که کودک شما دوست دارد یا حتی از آن می‌ترسد.
با این ترفند علاوه بر دعوت کودک به آرامش از علایق و ترس‌های او نیز آگاه خواهید شد.
به‌جای تهدید، او را تائید کنید
تهدید و مجازات برای کودک خردسال جواب نمی‌دهد. از هشدار دادن به فرزند خود خودداری کنید.
این شیوه به‌راحتی می‌تواند نتیجه معکوس دهد. در عوض، بر تقویت رفتار مورد نظر خود از طریق تائید پافشاری نمایید.
مثلاً به‌جای اینکه با پرخاش غذایش را بدهید به او بگویید:
“می‌فهمم عزیزم. اما اگر می‌خواهی فیلم را تماشا کنی باید ابتدا ناهار را تمام کنی. اگر نمی‌توانی مهم نیست.
بعداً تلاش می‌کنیم تا تو بتوانی غذای خود را کامل بخوری و قوی شوی.”
یک منطقه بازی مخصوص کودک ایجاد کنید
برای فرزند خود یک محدوده جداگانه بازی در نظر بگیرید.
در هر خانه لوازم شکستنی وجود دارد که والدین کودک را از لمس کردن آن منع می‌کند.
همین مسئله ممکن است کودک را عصبانی نماید. داشتن محدوده بازی جداگانه می‌تواند توجه او به وسایل دیگر را کاهش دهد.
سعی کنید یک میز بازی بسازید و اسباب‌بازی‌های او را روی آن قرار دهید.
به‌این‌ترتیب کودک سرگرم بازی در محدوده منحصربه‌فرد خود می‌شود.
این ترفند علاوه بر آنچه گفته شد سبب ایجاد حس استقلال در کودک می‌گردد.
از سوی دیگر داشتن یک محل امن برای بازی خیال والدین کودک را از وقوع هرگونه حادثه احتمالی آسوده می‌کند.
مثلاً اگر نمی‌خواهید کودک کتابخانه را به هم بریزد، چند کتاب در محل بازی او قرار دهید. در این صورت کودک سرگرم ورق زدن کتاب‌های خود می‌شود و محل بازی را ترک نمی‌کند.
مشکلاتی که موجب ناراحتی کودک می‌شود را شناسایی کنید
شناسایی عواملی که سبب عصبانیت کودک می‌شود به افزایش آرامش او کمک فراوان می‌کند.
به هرآن چه سبب ناراحتی و گریه کودک می‌شود توجه کنید.
اگر می‌توانید آن‌ها را از او دور نمایید در غیر این صورت ترتیبی بدهید تا مشکل پیش‌آمده ناراحتش نکند.
مثلاً اگر کودک علاقه به داشتن لیوان بزرگ دارد و هنگام که شما لیوان کوچکش را در اختیارش می‌گذارید ناراحت می‌شود، با او راه بیایید.
گاهی سخت‌گیری زیاد علاوه بر اذیت کردن کودک، شما را نیز درگیر بسیاری از مشکلات می‌کند.
گاهی بعضی از چیزهایی که کودک را عصبانی می‌کند اجتناب‌ناپذیر است.
مثلاً لباس پوشیدن یا استحمام کردن. بااین‌حال مواردی وجود دارد که بتوانید از آن‌ها اجتناب کنید و موجبات آسایش خود و کودک را فراهم آورید.
درباره قوانین خانه با کودک صحبت کنید
لازم است کودک قوانین خانه را بشناسد. تلاش کنید با مهربانی و عطوفت این قوانین را به او گوشزد کنید.
منتظر نباشید تا او از قانونی سرپیچی کند سپس با پرخاش او را متوجه اشتباه خود نمایید.
در عوض با آرامش با کودک صحبت کنید و مرتباً قوانین را یادآوری کنید.
فراموش نکنید که او یک انسان بالغ نیست، پس پذیرش یک مسئله از جانب کودک ممکن است اندکی طول بکشد.
با استفاده از اصطلاحات سرگرم‌کننده درباره اینکه چه چیزی خوب و چه چیزی بد است با او سخن بگویید.
مثلاً زمانی که با کودک بازی می‌کنید یا در خانه قدم می‌زنید به کفش‌ها اشاره‌کنید.
به او بگویید: “این کفش است. هنگامی‌که قصد خروج از خانه را داریم آن‌ها را می‌پوشیم نه برای روی فرش.”
برای ارتباط صحیح کودک با طبیعت و محیط پیرامون نیز با زبان مثبت و لحن مؤثر صحبت کنید.
مثلاً بگویید:” ببین، این یک بچه‌گربه است. یادت باشد ما دم بچه‌گربه را نمی‌کشیم. زیرا این کار می‌تواند به گربه آسیب بزند.”
هنگامی‌که کودک قوانین را نقض می‌کند اندکی به او فضا دهید
این یک راه ساده برای کمک به کودک برای آرام شدن است.
هر زمان که کودک خردسال قوانین را زیر پا می‌گذارد، ممکن است کلمات برای آرام کردن او کافی نباشند.
اگر این اتفاق رخ داد، اندکی به او فضا دهید و بگذارید چند دقیقه در مکانی آرام بنشیند.
قانون این زمان استراحت را بر اساس سن بچه تعیین کنید. برای بچه‌های ۲ ساله، ۲ دقیقه زمان برای استراحت و آرام شدن در نظر بگیرید.
اگر کودک این زمان را رعایت نکرد به‌آرامی او را تشویق به آرامش و بازگشت به تایم استراحت کنید.
اگر عصبانیت شدید از خود بروز داد او را نادیده بگیرید مگر اینکه احتمال دهید بتواند به خود آسیب برساند.
در صورت انجام رفتار مناسب، کودک را تحسین کنید
این ترفند بسیار کمک‌کننده است. بسیار اهمیت دارد که هر زمان کودک کار درستی انجام می‌دهد از او تعریف کنید.
با این شیوه او انگیزه بیشتری برای ادامه کار پیدا می‌کند.
به او بگویید که چقدر عالی است و چه‌کار خوبی انجام داده. این شیوه باعث می‌شود که کودک لبخند بزند و آرام شود.
مثلاً اگر کودک شما لباس‌های خود را جمع می‌کند
بگویید: “وای نگاه کن چه‌کار خوبی. متشکرم.” اگر او اسباب‌بازی خود را با دیگران به اشتراک می‌گذارد به او بگویید: “آفرین. کارت عالی بود.”
به کودک خود “نه” گفتن را بیاموزید
به کودک کمک کنید تا راه بهتری برای دفاع از خود بیابد.
هنگامی‌که کودک خردسال از سایر کودکان ناراحت می‌شود ممکن است فریاد بزند یا به‌طور فیزیکی با آن‌ها درگیر شود.
به کودک خود یاد دهید که به‌جای دعوا با دیگران به‌راحتی و با صدای بلند “نه” بگوید.
این شیوه علاوه بر آرام کردن کودک و جلوگیری از خشونت وی، زندگی سالم با حفظ خط قرمزهای شخصی را به او می‌آموزد.
به کودک خود بگویید اگر بچه‌های دیگر می‌خواهند اسباب‌بازی‌هایش را ببرند، فقط بگوید:”نه. من می‌خواهم با آن‌ها بازی کنم.”
سعی کنید به او یادآوری کنید که: “ما به دیگران ضربه نمی‌زنیم و با آن‌ها خوب هستیم.
اگر کاری که آن‌ها انجام می‌دهند را دوست نداری فقط کافی است بگویی نه، متشکرم.”
مطمئن شوید کودک شما خواب کافی داشته باشد
خواب کافی می‌تواند تأثیر به سزایی در خلق‌وخوی کودک داشته باشد.
تلاش کنید کودک خود را هر شب در همان ساعت همیشگی بخوابانید. این شیوه می‌تواند شما و او را از بی‌حوصلگی نجات دهد.
کودکان بین ۱ تا ۲ سال هرروز به ۱۱ تا ۱۴ ساعت خواب نیاز دارند.
خلق‌وخوی خود را کنترل کنید
تلاش کنید الگوی خوبی برای کودک خود باشید.
خشمگین و عصبانی شدن از فرزند بی‌حوصله بسیار طبیعی است.
به یاد داشته باشید کودک باید ببیند که شما با ناراحتی‌های خود به روشی آرام و بالغانه برخورد می‌کنید.
اگر از کودک خود یا فرد دیگری ناراحت هستید آن را با کلمات آرام بیان کنید.
از فریاد زدن و پرخاش کردن خودداری نمایید. کودکان به‌راحتی رفتارها را یاد می‌گیرند و تقلید می‌کنند.
مثلاً اگر در حین رانندگی کسی بر سر راهتان آمد، فریاد نزنید. یک کودک همیشه رفتارتان را زیر نظر دارد و از شما درس می‌گیرد.
کلام آخر
کودک ثمره زندگی والدین و یکی از بزرگ‌ترین نعمت‌های خدادادی به زندگی مشترک است. زمانی تصمیم به دعوت یک کودک به دنیای خود بگیرید که تا حدودی اطمینان حاصل کرده باشید توانایی پاسخگویی به نیازهای او را دارید.
سعی کنید برای کودک خود زمان بگذارید و به بهترین نحو او را تربیت نمایید. بسیاری از مشکلات بزرگ‌سالی افراد ریشه در رفتارهای نادرست، عدم‌حمایت و نادیده گرفتن کودک از جانب والدین خویش دارد.
